- 得罪
- dézui[offend] 使人不快或怀恨; 冒犯; 获罪
赵岂敢留璧而得罪于大王乎。 --《史记·廉颇蔺相如列传》
适臣自杨最杨爵得罪后。 --《明史·海瑞传》
又得罪舅姑。 --唐·李朝威《柳毅传》
Advanced Chinese dictionary. 2013.
赵岂敢留璧而得罪于大王乎。 --《史记·廉颇蔺相如列传》
适臣自杨最杨爵得罪后。 --《明史·海瑞传》
又得罪舅姑。 --唐·李朝威《柳毅传》
Advanced Chinese dictionary. 2013.